“…Υμνώ το σώμα που πλάθει τη συνείδηση μου / που φυλάει σε μια κρυψώνα του όσα της ξεφεύγουν / που γεννάει αισθήσεις, σκέψεις, τη μιλιά μου / …Υμνώ το σώμα που μ’ αντέχει, δε μ’ έχει βαρεθεί / δεν μ’ έχει αποτινάξει από πάνω του / το σώμα που ό,τι και αν του κάνω / με μεταφέρει, με μετακινεί, με κρατάει ορθό ...”
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΠολιτική απορρήτου