Πως διαμορφώνεται μια συνεδρία Χοροθεραπείας, ατομική ή ομαδική
Μια συνεδρία Χοροθεραπείας (ατομική ή ομαδική) διαμορφώνεται, όπως και σε κάθε μορφή Ψυχοθεραπείας, σύμφωνα με τις ανάγκες των ατόμων την ημέρα της συνάντησης. Συνήθως υπάρχει ένα λεκτικό μέρος στην αρχή, ακολουθεί το κινητικό κομμάτι και τέλος υπάρχει πάλι ένα λεκτικό μέρος. Με το λεκτικό μέρος στην αρχή προσπαθούμε να εξερευνήσουμε την κατάσταση του ατόμου στο εδώ και τώρα, αντλώντας από αυτό υλικό για το κινητικό μέρος. Η συζήτηση στο τέλος έχει σαν σκοπό την ανάλυση και κατανόηση αυτών που αναδύθηκαν μέσω της κίνησης. Το κινητικό μέρος αποτελείται από την εσωτερική ή/και την εξωτερική, αυθόρμητη, ελεύθερη κίνηση. Αυτός ο εσωτερικός διάλογος με το σώμα έχει σαν στόχο την πρόσβαση στο ασυνείδητο υλικό και την έκφρασή του. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκεται η επανασύνδεση του ατόμου με το σώμα του, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του.
Τόσο στις ατομικές, όσο και στις ομαδικές συνεδρίες, προτείνεται να υπάρχει μια συστηματική παρακολούθηση. Η τακτικότητα εξασφαλίζει τη συνοχή της θεραπευτικής διαδικασίας. Με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνεται στις συνεδρίες μια σταθερότητα και ασφάλεια και κτίζεται η εμπιστοσύνη μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευομένου και των μελών της ομάδας.
Οι βιωματικές ομάδες λειτουργούν με περιορισμένο αριθμό ατόμων (έως 8 άτομα). Η ομάδα είναι ανοιχτή έως ότου καλυφθεί ο ανώτατος αριθμός των ατόμων. Τα άτομα που επιθυμούν να ενταχθούν σε βιωματική ομάδα, απαιτείται αρχικά ένας αριθμός ατομικών συνεδριών Για τα άτομα που επιθυμούν να ξεκινήσουν ατομικές συνεδρίες, απαιτείται αρχικά μια συνεδρία γνωριμίας. Η συχνότητα των συναντήσεων καθορίζεται από κοινού με τον θεραπευτή. Η διάρκεια κάθε συνάντησης είναι 50 λεπτά. Σε περίπτωση που κάποιο μέλος της ομάδας θέλει να αποχωρήσει το ανακοινώνει 6 βδομάδες πριν αποχωρήσει, με σκοπό να επεξεργαστούν, τόσο το ίδιο άτομο όσο και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, την διαδικασία του αποχωρισμού. Το ίδιο ισχύει και για τις ατομικές συνεδρίες.
Εργαλεία της Χοροθεραπείας
Εργαλεία του Χοροθεραπευτή μπορούν να αποτελούν οι κινητικοί αυτοσχεδιασμοί, η χρήση μουσικών οργάνων ή βοηθητικά αντικείμενα, όπως αντικείμενα από ύφασμα, μπάλες, λάστιχα, σκηνικά, μάσκες κ.ά.
Επίσης η χρήση των εικαστικών μέσων, όπως η ζωγραφική, το θέατρο/δραματοποίηση, τα παιχνίδια σωματικής δράσης και αλληλεπίδρασης, οι ασκήσεις αναπνοής και χαλάρωσης, η επεξεργασία εσωτερικών εικόνων, οι πειραματισμοί με τη φωνή, μπορούν να αποτελέσουν βοηθητικά εργαλεία.
Η χρήση της μουσικής είναι προαιρετική και χρησιμοποιείται ως βοηθητικό μέσο για την έκφραση των συναισθημάτων, ως ενωτικό στοιχείο μεταξύ των μελών της ομάδας που δημιουργεί όρια και πλαίσια.
